Life Interferes with Art

...of tenminste met mijn hobby. Ik ben Overblijfselen zeker niet vergeten! En het is ook niet zo dat ik halverwege hoofdstuk 2 ineens niet meer weet hoe het verder moet (ik heb namelijk een Plan). Wel ben ik op het moment zo druk bezig met andere belangrijke dingen dat ik even niet de rust kan vinden om te schrijven. Maar alles gaat in golfbewegingen, dus kom over een tijdje weer eens langs!

Hoofdstuk 2 (deel 4)

‘Okee, dus je pa is een psychopaat.’ Lara gooide verveeld een tennisbal tegen het plafond en ving ‘m weer op.

Hoofdstuk 2 (deel 3)

‘Daar zul je haar hebben!’ hoorde Kiani toen ze de deur van de kantine opende. Van binnen klonk gelach. Aan een van de tafels zat een groep mannen in overalls. De een na de ander draaide zich om.

Hoofdstuk 2 (deel 2)

Februari 1997

Kiani zat languit op de bank met de opengeslagen atlas rustend op haar bovenbenen. Toen ze voetstappen in de gang hoorde, haalde ze haar voeten van de bank en ging rechtop zitten.

Hoofdstuk 2 (deel 1)

Kiani werd zich langzaam bewust van vreemde kleuren, geluiden en geuren om zich heen. Ze opende haar ogen half en keek de kamer in.

Hoofdstuk 1 - Verbannen (nieuw einde)

Ralph liep weer terug om de reddingsoperatie in de gaten te houden. Ze zagen nu ook Robin, die aanwijzingen riep naar het reddingsteam beneden.

Wederopstanding?

*** SPOILER ALERT! Lees eerst hoofdstuk 1 **

Misschien moet Bavelaar toch het einde van hoofdstuk 1 overleven. Dat zit al een tijdje in m'n hoofd. Er zijn verschillende redenen waarom het einde van het hoofdstuk zoals ik het nu heb geschreven voor mijn gevoel niet helemaal "werkt".